het vervolg...

Hola!

Zoals beloofd ga ik verder waar ik vorige keer gestopt was:

Zaterdag 14 september hadden we een 'Feria de Salud', eigenlijk een soort van project waarbij het gehele centrum van PEBAL (waar ik werk) verhuisde naar een parochie, dus dichter bij de mensen!

De mensen zouden dan gratis op een korte consultatie kunnen komen, er zou een powerpointpresentatie gegeven worden over discipline in huis en wij zouden vooral meer afspraken kunnen maken voor in PEBAL. Op voorhand zag ik dit niet zo goed zitten: een consultatie van telkens 10min en dan een afspraak geven voor in PEBAL... Ik had dus zelf een aantal spelletjes bedacht die te maken hadden met mogelijke problemen in een gezin:
Allereerst: 'el juego de confianza' (het vertrouwensspel): waarin één persoon geblinddoekt werd en een parcours moest afleggen, terwijl de andere hem/haar begeleidde.
Ten tweede: 'el juego de colaboración' (het samenwerkingsspel): eveneens een parcours dat afgelegd moest worden, maar waarbij de benen van twee personen waren samengebonden, waarin samenwerking dus duidelijk een belangrijke factor speelt!
Als derde: 'el juego de comunicación' (het communicatiespel): één van de twee personen krijgt een tekening (bijvoorbeeld een huis of een boot) en moet aan de andere uitleggen wat hij precies moet tekenen, zonder te verraden dat het een huis of een boot was, dus eigenlijk gewoon zeggen: teken nu een lange horizontale lijn,...
Vertrouwen, samenwerking en communicatie zijn belangrijke aspecten in een gezin en dit leek me wel een leuke manier om dat duidelijk te maken. Jammer genoeg was er een heel miserabele opkomst en zijn de spelletjes enkel gespeeld door mede-stagaires en enkele kinderen... Achja...

Na de Feria zouden we met de vijf chicas van Casa Marfil naar het beachhouse gaan van een peruaanse vriend, die we ondertussen al wel een tijdje kennen. De twee jongens kwamen ons halen met hun auto, één daarvan heeft ondertussen al de bijnaam: 'pussywagon' gekregen: helemaal zwart, met van die vleugels op de koffer, lage bumpers en pikzwarte ramen, en als hij optrekt... woow, wat een geluid!
Nog 'even' stoppen onderweg voor inkopen te doen en dan terecht gekomen in het rijke-mans-paradijs! Een afgezonderde gemeenschap van villa's, waar nu nog helemaal niemand was omdat het hier nog winter is... Een heel verschil dus met de wereld van zaterdagochtend!

Het was een heel tof weekend en ik denk dat we nog wel eens naar dat beachhouse zullen gaan, als het nog wat warmer is!!

Dinsdag op stage hadden we een 'taller' een soort van workshop in het 3e leerjaar. Met een groep van 30 kinderen van 8 jaar werken rond respect. Dit was echt HELEMAAL mijn ding en als ik niet zo ziek was geweest (faringitis viral of gewoon keelontsteking volgens de dokter) en als mijn spaans nog wat beter had geweest, had ik me hier volledig gegeven! Super leuk: eerst moesten de kinderen in een cirkel gaan zitten en werd er een spelletje gespeeld, daarna moesten ze 3 eigenschappen van hun buurman opschrijven en wanneer de papiertjes werden voorgelezen moesten ze raden over wie het ging, dit om duidelijk te maken dat iedereen andere eigenschappen heeft. Vervolgens moesten ze een situatie bespreken waarin ze onrespectvol waren geweest (mijn groepje had iets over het opsteken van de middenvinger, hoewel het wel even duurde vooraleer ik dat begreep haha) en daarnaa moesten ze de situatie veranderen in een respectvolle situatie. Ik vond het heel erg leuk en kijk al uit naar volgende week dinsdag, dan zal ik samen met Gracia als enige de taller geven, deze keer wel met enkele regels op voorhand afgesproken om chaos zoals vorige keer te vermijden!!!
- foto's kan ik hier jammer genoeg (nog) niet opzetten, want dan zou ik het recht op privacy van de kinderen schenden...

Tot slot zijn we dit weekend naar een 'fiesta de pintura' geweest; jawel hoor: een verffeestje! Je kreeg aan de ingang een t-shirt, maar voor alle zekerheid waren we toch gaan shoppen op marginale kleren die helemaal vuil mochten worden: een legging-broek (die de meisjes hier voor écht dragen!) met een topje. Het verfgedeelte was echt wel superleuk: enkele mensen begonnen met waterpistolen verf te spuiten op de dansende menigte. Het enige vreemde was dat nadat de verf gedaan was, de muziek plotseling heel erg slecht werd, we zijn dus redelijk vroeg afgedruipt om toch ook nog allemaal te kunnen douchen thuis! Wel een leuke ervaring, voor één keer!

Zo, nu zijn jullie weer helemaal bij en ben ik dus ook klaar om weer nieuwe avonturen te gaan beleven!

Hasta la proxima!

Wist je dat:

Er zijn hier in Lima te weinig scholen, met als gevolg dat de lagere school enkel in de voormiddag les heeft en het secundair enkel in de namiddag. Enkel als je op een privéschool zit (en je dus rijke ouders hebt), heb je volledige dagen school en sta je dus eigenlijk al een stapje voor op leeftijdsgenoten... Waardoor de kloof arm-rijk enkel blijft groeien...

Van alles wat...

Hola!

Hier ben ik weer, op vraag van ons papa eigenlijk want hij begon me al te missen omdat ik al sinds 8 september niet meer had geblogd... Ik heb het dan ook redelijk druk gehad met stage gedurende de week en van alles en nog wat tijdens het weekend. Deze blog gaat dus over van alles wat!

Allereerst: als jullie eventjes tijd hebben (zo'n 20min ongeveer) moeten jullie dit filmpje eens bekijken:
http://laprensa.pe/actualidad/noticia-dont-drive-here-trafico-lima-expuesto-discovery-channel-11501?play=1
Het heet: 'Don't drive here' en gaat dus over het verkeer in Lima, volledig aansluitend bij één van mijn vorige blogs (en voor diegenen die het gezien hebben, de reportage op 'één' ook over het verkeer in Lima, maar dit filmpje geeft toch een iets beter beeld over hoe het er echt aan toe gaat!) Maar maak je ook niet te veel zorgen: ik red me hier wel en ben elke dag verbaast dat er niet meer ongevallen gebeuren! Goed uitkijken is hier wel de boodschap!!

Vervolgens ga ik zowat verder waar ik vorige keer gebleven was:
Eind augustus hebben we de verjaardag van Sarah en mezelf nog eens opnieuw gevierd, gewoon omdat dat kan en omdat we allebei graag een piñata wilden!!! Voor de mensen die dat niet kennen: het is eigenlijk een groot kartonnen voorwerp waar snoep in zit en je wordt dan geblinddoekt en je moet proberen op de piñata te kloppen totdat deze kapotgaat en het snoep eruit valt.

Wat dus niet altijd even simpel is, zoals je kan zien!!!

Supertof!! Én nu hebben we een hele zak snoep liggen!!!! We komen nog wel eventjes toe dus!

Twee weken geleden was het 'Mistura', een eetfestival waar je allerlei verschillende soorten typisch peruaanse gerechten kon proeven. Daar móésten we dus zeker naartoe gaan! Het was inderdaad megagroot en overal had je tenten waar je verschillende eetkraampjes kon vinden. Zo had je bijvoorbeeld de wereld van de chocolade, de wereld van de quinoa, de wereld van de ceviche (rauwe vis in citroensap), de wereld van de pisco en nog heel wat andere werelden!!! We hebben overal wel iets meegepikt en verbazend genoeg was alles ook heel erg lekker! Ik heb onder andere ceviche, calamares, chicharones (een soort smoutebol in donutvorm), paëlla en jawel jawel cui (uitgesproken als 'koei' = cavia) gegeten! Eerlijk gezegd: het proeft gewoon naar kip, heel vettige kip!!!

Al goed zag het er niet echt meer uit zoals een cavia, want dan weet ik toch niet of ik het zou binnenkrijgen...

Na Mistura (en meer specifiek: na 'de wereld van chocola') begonnen de kriebels weer in me naar boven te komen: tijd dus voor mijn allereerste peruaanse cakepops!!! Hoewel ze hier in de peruaanse winkels geen witte chocolade verkopen en ik ook geen stokjes kon vinden of versiersels en onze keuken hier redelijk primitief is, zijn de cakepops toch nog redelijk goed gelukt én wat belangrijker is: ze zijn lekker bevonden door de huisgenoten!!!

Het was dan ook Ann-Sofie haar verjaardag dus dat was best nog wel een goed excuus om de cakepops te maken, in plaats van: 'ik kan niet weerstaan aan de drang om cakepops te maken', wie weet sturen ze mij dan binnenkort zelf naar een psycholoog :p

Oke, genoeg voor vandaag, hoewel er nog heel wat te vertellen is, maar anders wordt de blog te lang! Jullie mogen trouwens ook altijd feedback geven over mijn blog: vinden jullie hem te lang/te kort, te veel/te weinig foto's, te veel/ te weinig tijd tussen 2 blogs .... Laat maar weten en dan hou ik er rekening mee ;)
Als ik ergens deze week nog tijd heb, blog ik verder, maar nu moet ik dringend gaan slapen!
Buenas noches!

Wist je dat:
Iedereen hier rondloopt met een ontsmettingsgel aan zijn handtas/broekzak?! Best wel nodig ook als je in een volgepropte bus je moet vasthouden aan de staven en weet dat tuberculose hier een heel veel voorkomende ziekte is!! We hebben er ons dus ook maar zo eentje aangeschaft!

Mi casa es tu casa - Mijn huis is jouw huis ;)

Hola!

Ondertussen is het alweer september; dat wil zeggen dat in België het gewone leven weer in gang is gezet én nog vreemder om te bedenken: ik zit hier al een maand, wat gaat de tijd snel!

Deze blog wou ik al een hele tijd schrijven eigenlijk, maar door allerlei zaken is daar nooit een goed moment voor geweest, maar nu wordt het wel eens écht tijd dat jullie weten waar en hoe ik eigenlijk woon hier in Peru.
Ik woon in Parque Ayacucho 126, Pueblo Libre, Lima, Peru, zoals jullie al weten van één van mijn eerste blogs. Het is een redelijk groot huis dat toebehoord aan een vrouw (Cosy genaamd). Verder wonen hier ook nog haar man (Emmerson) en haar zus (Yma). We hebben hier enkele gemeenschappelijke ruimtes, zoals de keuken, living en verschillende badkamers, maar we hebben ook elk een eigen kamer. Je kan het dus zo'n beetje vergelijken met een kot in Leuven ofzo.

Om jullie een beter beeld te geven zal ik jullie een rondleiding geven:
https://www.facebook.com/photo.php?v=10201687885576097

Dan hebben we natuurlijk ook nog allerlei andere bewoners van ons huis: zo is er een Duits koppel, een meisje ook van Duitsland, een ander meisje van Zwitserland dacht ik en een jongen uit Spanje.
Zoals je je dus kan voorstellen, is het soms best wel druk in huis, maar meestal valt dat goed mee, vooral het koken (we hebben maar 1 kookfornuis met 4 gaspitten) lukt verbazend goed!

En dan is er natuurlijk nog Ramón, de huiskater - ook wel Ramóntje genoemd - die heel graag water van de kraan drinkt en dus eerst een heel parcours aflegt van de vloer naar de stoel, naar de keukentafel, naar de rijchel, bovenop de ijskast, om uiteindelijk op het aanrecht te belanden op zoek naar een fris waterstraaltje... Omdat we dit niet zo hygiënisch vinden hebben we besloten een bakje met water te zetten, maar natuurlijk kan je zo'n beest dat niet zomaar afleren (bestaat er niet zo'n spreekwoord voor ofzo, iets met een oude blabla kan je iets moeilijk afleren ofzoiets en iets met trucjes ofzo???), met als gevolg dus dat Ramón vaak jankend binnenkomt en hoopt dat zijn flauw gedoe hem dichter bij de kraan zal brengen....
Verder hebben we ook een schildpad in huis rondlopen, of beter gezegd rondkruipen. Meestal treffen we hem (Tito) in de tuin vooraan, maar ik heb hem vorige keer gespot in de keuken, hoe hij het dorpeltje opgeraakt is mij ook een raadsel...

Tot slot kan ik ook met grote vreugde vertellen dat Cosy vorige week is bevallen en er dus ook een baby is bijgekomen :) Het is een meisje en ze heet: Shumaj Linsen-Sophia (Shumaj betekent "mooi" in het Quechua, een dialect), maar kortaf wordt ze Linsen genoemd. Het is echt een superschattig kindje, maar we hebben haar nog niet vaak gezien en tot nu toe heb ik haar ook nog niet zo vaak horen huilen en mijn slaapkamer is redelijk ver weg van de hare, dus mijn nachtrust gaat er niet onder lijden!
Aan de wasdraad komen we tegenwoordig wel allemaal superschattige, roze minikleertjes tegen :D Echt heel schattig!!

Zo nu weten jullie weer wat meer en kunnen jullie zich een beetje een beeld vormen over mijn thuis hier.
Hasta la proxima!

Wist je dat:
De ene taxi is niet de andere hier: zo heb je hier de taxi seguros (de veilige taxi's, die je vooraf moet bellen), de geregistreerd taxi's (die je gewoon op straat tegenhoudt en te herkennen zijn aan een gele lijn bovenaan hun nummerplaat) en de niet-geregistreerde taxi's (al de rest dus eigenlijk). Als je voor de laatste groep kiest, is het volgende criterium: kies een oude en dikke man, die beroven je niet zo snel! Maar geen zorgen: we letten goed op elkaar en zorgen dat we nooit al te veel geld bijhebben: geen reden om ons te beroven dus!!