Ondertussen is het alweer september; dat wil zeggen dat in België het gewone leven weer in gang is gezet én nog vreemder om te bedenken: ik zit hier al een maand, wat gaat de tijd snel!
Ik woon in Parque Ayacucho 126, Pueblo Libre, Lima, Peru, zoals jullie al weten van één van mijn eerste blogs. Het is een redelijk groot huis dat toebehoord aan een vrouw (Cosy genaamd). Verder wonen hier ook nog haar man (Emmerson) en haar zus (Yma). We hebben hier enkele gemeenschappelijke ruimtes, zoals de keuken, living en verschillende badkamers, maar we hebben ook elk een eigen kamer. Je kan het dus zo'n beetje vergelijken met een kot in Leuven ofzo.
Om jullie een beter beeld te geven zal ik jullie een rondleiding geven:
https://www.facebook.com/photo.php?v=10201687885576097
Dan hebben we natuurlijk ook nog allerlei andere bewoners van ons huis: zo is er een Duits koppel, een meisje ook van Duitsland, een ander meisje van Zwitserland dacht ik en een jongen uit Spanje.
Zoals je je dus kan voorstellen, is het soms best wel druk in huis, maar meestal valt dat goed mee, vooral het koken (we hebben maar 1 kookfornuis met 4 gaspitten) lukt verbazend goed!
En dan is er natuurlijk nog Ramón, de huiskater - ook wel Ramóntje genoemd - die heel graag water van de kraan drinkt en dus eerst een heel parcours aflegt van de vloer naar de stoel, naar de keukentafel, naar de rijchel, bovenop de ijskast, om uiteindelijk op het aanrecht te belanden op zoek naar een fris waterstraaltje... Omdat we dit niet zo hygiënisch vinden hebben we besloten een bakje met water te zetten, maar natuurlijk kan je zo'n beest dat niet zomaar afleren (bestaat er niet zo'n spreekwoord voor ofzo, iets met een oude blabla kan je iets moeilijk afleren ofzoiets en iets met trucjes ofzo???), met als gevolg dus dat Ramón vaak jankend binnenkomt en hoopt dat zijn flauw gedoe hem dichter bij de kraan zal brengen....
Verder hebben we ook een schildpad in huis rondlopen, of beter gezegd rondkruipen. Meestal treffen we hem (Tito) in de tuin vooraan, maar ik heb hem vorige keer gespot in de keuken, hoe hij het dorpeltje opgeraakt is mij ook een raadsel...
Tot slot kan ik ook met grote vreugde vertellen dat Cosy vorige week is bevallen en er dus ook een baby is bijgekomen :) Het is een meisje en ze heet: Shumaj Linsen-Sophia (Shumaj betekent "mooi" in het Quechua, een dialect), maar kortaf wordt ze Linsen genoemd. Het is echt een superschattig kindje, maar we hebben haar nog niet vaak gezien en tot nu toe heb ik haar ook nog niet zo vaak horen huilen en mijn slaapkamer is redelijk ver weg van de hare, dus mijn nachtrust gaat er niet onder lijden!
Aan de wasdraad komen we tegenwoordig wel allemaal superschattige, roze minikleertjes tegen :D Echt heel schattig!!
Zo nu weten jullie weer wat meer en kunnen jullie zich een beetje een beeld vormen over mijn thuis hier.
Hasta la proxima!
Wist je dat:
De ene taxi is niet de andere hier: zo heb je hier de taxi seguros (de veilige taxi's, die je vooraf moet bellen), de geregistreerd taxi's (die je gewoon op straat tegenhoudt en te herkennen zijn aan een gele lijn bovenaan hun nummerplaat) en de niet-geregistreerde taxi's (al de rest dus eigenlijk). Als je voor de laatste groep kiest, is het volgende criterium: kies een oude en dikke man, die beroven je niet zo snel! Maar geen zorgen: we letten goed op elkaar en zorgen dat we nooit al te veel geld bijhebben: geen reden om ons te beroven dus!!
Ola, Ik volg je blog al een tijdje.
BeantwoordenVerwijderenIk vind het fantastisch, zo ver en toch nabij dank zij die beschrijvingen via je blog.
Ja, November brrr. regen, een tijd van bezinning en de eerste koude maar ook al het leuke van het herfstseizoen.
Wandelingen in een pover najaarszonnetje met die mooie rijke herfstkleuren en een dartele hond die de bladeren doet opstuiven. Kastanjes en okkernoten en daarna een lekkere kom soep. Geniet jij nog maar even van de zon en een andere cultuur want in een zucht is het voorbij.
tot schrijfs...
Nonkel Dolf