Ondertussen ben ik al bijna 2 dagen in Peru, jaja de andere kant van de wereld!
Het afscheid was zoals verwacht niet echt aangenaam, maar uiteindelijk viel het nog wel mee, er is gewoon zoveel nieuws te beleven! Na een lange reis van ongeveer 20 uur zijn we veilig en wel aangekomen in het niet zo zonnige Lima. De Universiteit van Lima ging voor vervoer zorgen: Carlos Gonzalez mocht de luchthaven niet verlaten zonder 'las chicas belgas'. Hij stond er wel degelijk met een bordje met onze namen op en had ook voor vervoer gezorgd: een gewone personenauto, voor 6 meisjes met zo'n 11 grote valiezen en 6 handbagages... dat ging dus niet lukken! Al goed stond er binnen de 10 minuten een tweede auto voor ons klaar. Nadat zowel wij als de valiezen waren opgepropt in de auto, konden we al meteen kennismaken met de lokale rijstijl: constant getoeter, auto's die in het midden tussen 2 rijstroken rijden, bussen die om de 10 meter plotseling stoppen.... Een hele chaos!
Aangekomen in Casa Marfil, een superschattig huisje, hebben we de kamers verdeeld en onze koffers uitgepakt. Dan wat op verkenning geweest naar de lokale supermarkt en gaan zien voor een gsm (blijkbaar werken onze gewone gsm's niet aan de andere kant van de wereld...), maar na heel wat vieze blikken van onvriendelijke dames hebben we beslist om het toch maar voor een volgende keer te houden. 's Avonds lekker samen gekookt en toch maar vroeg onder de wol gekropen.
Om 9u30 werd ik vanmorgen wakker, met even later het besef dat het in België al 16u30 was... Ahja, de andere kant van de wereld... Toch nog een vreemde gedachte! We hebben rustig ontbeten en zijn dan richting Miraflores getrokken, het toeristische gedeelte van Lima. Enkele Inca-marktjes bezocht (en ja hoor al direct iets gekocht: een miniportefeuille voor klein geld, wat echt wel nodig is) en dan richting de zee gewandeld. De Stille Oceaan (a.k.a. The Pacific Ocean) en dan toch weer het besef: waauw het is hier echt wel de andere kant van de wereld!!!!
Sarah was vandaag jarig dus gingen we op zoek naar een gepast plekje om iets lekkers te eten, we zijn uiteindelijk gestrand op een plaatselijk openluchtmarktje waar ook een podium stond. En jawel, speciaal voor Sarah haar verjaardag: de enige echte Shakira én Michael Jackson! De cavia's hebben we toch nog even links laten liggen, maar ik heb wel al mijn eerste pisco sour gedronken: best wel lekker, maar toch wel straf, laten we zeggen: ik kreeg het er toch weer wat warmer van!
Terug richting Casa Marfil met het busje, jaja toch een belevenis hoor, ze proppen de busjes hier vol tot je denkt: 'nu kan er écht niemand meer bij' en dan nog stoppen ze aan elke halte en roepen ze door de raampjes voor meer klanten op hun bus te krijgen...
Ach ja, we zijn veilig thuis geraakt en zullen maar denken: het is de andere kant van de wereld!
Wist je dat:
het vliegtuig zo'n 880km/h vliegt, op een hoogte van 11.000 en de buitentemperatuur is zo'n -48°? Nu dus wel!
Buenas Noches y hasta luego!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten